Samenleven, samenbrengen en samenbinden

donderdag 10 november 2016 15:30

<strong>Algemene beschouwingen 2016</strong>

Voorzitter,

Deze algemene beschouwingen gaan over hoop op een gezamenlijke toekomst. De ChristenUnie kijkt met vertrouwen naar die toekomst. Een toekomst waarin we samenleven, samenbrengen en samenbinden.

Daarom zitten wij in de politiek, om als navolgers van Jezus Christus de samenleving te dienen. Om samen te zorgen voor wat kwetsbaar is, de zorg voor de schepping serieus te nemen en de kracht van de samenleving verder te benutten. Dat vraagt politieke bescheidenheid. Maar tegelijkertijd ook om daadkrachtig optreden en beslissingen nemen. Zo willen wij politiek bedrijven.<a href="http://www.christenuniekatwijk.nl/2015/11/werken-aan-een-bloeiend-katwijk/bloeiende-boom/" rel="attachment wp-att-4198"><img class="aligncenter size-full wp-image-4198" src="http://www.christenuniekatwijk.nl/wp-content/uploads/2015/11/Bloeiende-boom.jpg" alt="Bloeiende boom" width="600" height="398" /></a>

<strong>Kloven</strong>

Voorzitter, we leven echter in een tijd waarin de discussie over de identiteit van ons land en ons dorp onderwerp van gesprek is. Een tijd waarin landelijke politieke partijen zich opmaken voor verkiezingen en waarin we steeds scherper de verschillen tussen bevolkingsgroepen zien. Discussies over zwarte piet of niet, AZC ja of nee, zondag winkels open of dicht. Het lijken soms discussies die gevoerd worden om de verschillen te benadrukken en de kloof verder te verbreden. Mensen staan tegenover elkaar omdat ze het niet eens zijn. De één is voor een AZC de ander is tegen. De één wordt op social media als een landverrader weggezet en de ander als een asociaal. Als wij onze zorgen uitspreken over Halloween worden we weggezet als christengekkies en andersom kan de indruk ontstaan dat we de organisatoren wegzetten als de grootst mogelijke heidenen zijn die we sinds de komst van Willibrord gekend hebben.

Het vertrouwen in die gezamenlijke toekomst kan zomaar verdwijnen nu er zoveel kloven ontstaan zijn. Natuurlijk moeten we met elkaar blijven discussiëren maar wel met het doel om samen te zoeken naar wat goed is voor onze gemeente.

<!--more-->

Om te schetsen dat ook christenen een belemmering kunnen zijn voor die samenhang een citaat uit het boek ‘In Katwijk is alles anders’ van A.Th. van Deursen:

<em>‘Geloof verenigt en verdeelt tegelijk. Voor zeer velen was het belangrijkste wat je over Katwijk kon zeggen: het is een christelijk dorp. Zij die tot de minderheid behoorden konden dat christelijke karakter juist ervaren als een belemmering’</em>

Een raadslid zei daarover het volgende:

<em>‘Ik schaam mij weleens te moeten zeggen dat ik uit Katwijk kom’</em>

Hij had het over het Christelijk karakter van ons dorp.

Ik schaam mij niet voor dat karakter: Juist het christelijk karakter kan zoveel goeds brengen. Want christenen hebben een opdracht om in de samenleving het goede te doen: door hongerigen te voeden, dorstigen drinken te geven, vreemdelingen te huisvesten, naakten te kleden, zieken, gevangenen en eenzamen te bezoeken. Vanuit die houding willen wij dienend ons werk doen. Samen met u, werken aan een bloeiende gemeente.

<strong>Waardevol leven</strong>

Samen werken aan een gemeenschappelijke toekomst begint met verantwoordelijkheid.

En die verantwoordelijkheid vraagt van ons allereerst te zorgen voor ál het leven. De ChristenUnie vindt elk leven waardevol. Wat broos en zwak is beschermen we, waar het leven geen waarde meer lijkt te hebben willen we het weer waardevol maken. Daarom pleit onze partij landelijk tegen een levenseindepil en vóór de bescherming van het ongeboren leven.

De ChristenUnie is voor het leven. Soms lijkt het leven zinloos. Soms voel je je teveel. Mensen die eenzaam zijn kunnen dit gevoel hebben. Dat blijkt ook uit verschillende onderzoeken.
Actie is nodig, want in onze gemeente zijn er mensen die eenzaam zijn. Dat wil de ChristenUnie niet. Daarom willen we eenzaamheid tegen gaan. Mijn collega Gert Varkevisser is samen met de bijna voltallige raad bezig om hier werk van te maken. Maar eenzaamheid lossen we niet op door naar de gemeente te kijken en te roepen: los het op! Het is een verantwoordelijkheid voor ons allemaal. Gezinnen, verenigingen, kerken, ze kunnen een geweldige bijdrage leveren aan het tegengaan van eenzaamheid.

En dat gebeurt al. Gelukkig kunnen velen dan  terugvallen op een sterk sociaal netwerk, van gezin, kerk of buurt. Tegelijkertijd is er nog veel te winnen. Bijvoorbeeld bij dementerende inwoners. Zij kunnen soms verdwaald raken in onze samenleving. Laten wij hen als samenleving terugbrengen. Ook mantelzorgers kunnen verdwaald raken, verdwaald in de wirwar van mogelijkheden die onze gemeente al biedt. Alzheimer Nederland heeft daarom voor gemeenten een stappenplan gemaakt om een dementievriendelijke gemeente te worden. Onze partij dient daarom een motie in om dit mogelijk te maken.

<strong>Vrijwilligers en verenigingen</strong>

Als we het hebben over waardevol leven blijkt vooral het hebben van werk voor veel mensen waardevol. En gelukkig vinden steeds meer mensen een baan. Toch staan er nog mensen aan de kant. Het is goed dat het college volop inzet om mensen aan werk te helpen. Laten we niet vergeten dat ook onbetaald werk van onschatbare waarde is. De samenleving kan niet draaien zonder vrijwilligers. Zonder vrijwilligers geen muziekverenigingen, kerken, buurtwerk, Oranjeverenigingen, sportverenigingen en ga zo maar door.

Een sterk verenigingsleven is belangrijk voor een gezamenlijke toekomst. Een plek waar mensen tot rust kunnen komen en elkaar leren kennen en zichzelf kunnen ontwikkelen. Niet hoogopgeleid bij hoogopgeleid maar een mix van alle mensen door elkaar heen. Zo leren we elkaar begrijpen en rekening houden met elkaar. Juist voor onze jongeren van groot belang. Want achter een computerscherm leren we elkaar niet begrijpen. Willen we onze kinderen laten opgroeien achter een computer of hebben we hen meer te bieden?

Ja! We hebben hen meer te bieden! Kijk maar naar ons rijke verenigingsleven. Ik zie het zelf bij de vereniging waar ik actief ben, de Flora Band. Hier worden jongeren gevormd, en wordt er hard gewerkt om beter te worden. Er wordt geleerd om er wat voor te laten om op niveau te komen en met verschillen om te gaan, verschillen tussen mensen. Gelukkig gaat dat zo bij veel meer verenigingen. De ChristenUnie wil daarom dat verenigingen een verenigingsfunctionaris krijgen, net zoals ondernemers een bedrijfscontactfunctionaris. Deze functionaris helpt om in de wirwar van gemeentelijke regelingen een weg te vinden en de vereniging sterk en gezond te houden. Is het college bereid hiermee aan de slag te gaan?

<strong>Zelf doen</strong>

We willen een samenleving waarbij we samenleven en samenwerken. Dan is zelf doen het toverwoord! Het zijn de eerste woorden die een kind ongeveer leert zeggen. Wij willen graag dingen zelf doen. Dat is goed, want mensen gaan verantwoordelijkheid dragen wanneer ze zelf de touwtjes in handen hebben. De overheid hoeft niet alles te regelen, en wanneer inwoners zelf initiatief tonen versterkt dit de samenhang in de buurt. De tijdelijke invulling van Duinvallei is hiervan een prachtig voorbeeld. De Omgevingswet die er straks aan gaat komen biedt nog veel meer mogelijkheden. Want inwoners zelf verantwoordelijk maken voor de eigen omgeving kan voor veel enthousiasme zorgen. Uit onderzoek van Platform 31 blijkt dat heel veel mensen bereid zijn om tijd en energie te besteden aan het verbeteren van de eigen buurt. Daar kunnen wij nog een stap zetten. Laten we kennis en ideeën uit de buurt gebruiken om de omgeving beter te maken. Niet wachten op de overheid maar zelf aan de slag. Denk bijvoorbeeld aan het realiseren van een energie coöperatie. Samen duurzame energie opwekken, ook als jouw dak niet geschikt is voor zonnepanelen. Als overheid kunnen we stimuleren. Ook het concept van een vereniging van wijkeigenaren verdient meer aandacht. Dat betekent dat in de buurt woningbezitters en huurders gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor de eigen omgeving. Is het college bereid om een pilot op te starten die dit mogelijk maakt? Op deze manier kunnen we werken aan een mooie gezamenlijke omgeving.

<strong>Groene schoolpleinen</strong>

En een groene omgeving is daarbij erg belangrijk. Het is goed dat we de afgelopen jaren stevig hebben ingezet om Katwijk merkbaar groener te maken. De hangende bloemenbakken zijn een succes en steeds vaker kunnen inwoners meedenken over groen in de buurt. De ChristenUnie ziet nog kansen op schoolpleinen. Deze pleinen zijn voor kinderen een plek om buiten te spelen. Het zijn plekken die ruimte geven om samen te spelen en te ontdekken. Sommige pleinen liggen vol met tegels. Voorzitter, de ChristenUnie wil scholen stimuleren om schoolpleinen te vergroenen. Er zijn in het land diverse fondsen die scholen financieel helpen om het schoolplein te vergroenen. De schoolbesturen staan hier positief tegenover. Het college heeft belooft te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om schoolpleinen te vergroenen. Dat is helaas nog niet gebeurd. Daarom dienen wij een motie in.

<strong>Gemeenteraad</strong>

En in die gezamenlijke toekomst hebben we als gemeenteraad ook een rol. Welke gemeenteraad willen we zijn? Wat voor een gemeenteraad moeten we zijn?
Soms lijkt het alsof deze gemeenteraad er genoegen in schept om langs de lijn van christelijk en niet-christelijk de discussie te voeren. We gebruiken stevige woorden, misschien wel omdat we anders niet gehoord worden in de kakofonie van de tien verschillende partijen in deze gemeenteraad. Er worden zelfs stukjes in de krant geschreven die mensen persoonlijk beschadigen. Voorzitter, is dit wat wij willen, een raad die de verschillen vergroot, bekvechtend over straat gaat en de kloven in de samenleving verdiept? Of willen we een raad zijn die samen werkt om te bouwen aan een bloeiende gemeente? Een raad die werkt aan een sterker Katwijk. Een raad die opkomt voor de belangen van Katwijk, in de buurt, in de regio en in Den Haag.

Als raad moeten we verantwoording afleggen over onze keuzes. Niet via social-media maar hier in de raad. Werken we bijvoorbeeld samen aan de integratie van mensen die hier hun leven op willen bouwen, of vinden we het veiliger om via social-media kritiek te hebben op alles wat anders is of wat onbekend? Het is toch merkwaardig te noemen dat Hart voor Katwijk wel de grootste tegenstander is van een AZC maar bij de behandeling van de integratienota niets van zich liet horen. Wij hebben de verantwoordelijkheid om samen te bouwen aan een samenleving waar ook vluchtelingen zich thuis mogen voelen. En dan is het niet wijs wanneer HvK doet alsof ze tegen alles zijn waar het woord asielzoeker of vluchteling in staat. Wij proberen bruggen te bouwen, met name HvK lijkt de kloof te vergroten.

Zorgen in de samenleving over de komst van asielzoekers moeten we serieus nemen. Wij hebben daarom vorig jaar een maatschappelijke dialoog voorgesteld, wanneer gaan we in gesprek met vertegenwoordigers uit de samenleving en statushouders?
En natuurlijk zijn er zorgen. Dan denk ik aan: de stabiliteit in de samenleving die onder druk staat; de angst om je baan te verliezen; de druk op de woningmarkt; de spanning die de Islam in de samenleving brengt. Daarom moeten we helder zijn over de spelregels in onze samenleving! We zijn in Nederland, we zijn in Katwijk! Dus is het van belang dat nieuwkomers lessen krijgen in de Nederlandse waarden, normen en gewoonten en kennis maken met verenigingen en musea in onze gemeente.

<strong>Gods zegen</strong>

Voorzitter, ik had het over samen werken aan een gemeente met toekomst. Dat doen we bewust als navolgers van Jezus Christus. Maar dat willen we ook nadrukkelijk samen met alle andere inwoners van Katwijk, Rijnsburg en Valkenburg doen.

Wij wensen u als college, onze collega’s in de gemeenteraad en de ambtenaren hier en op straat Gods zegen toe in het dagelijkse werk.

&nbsp;

« Terug